Perbahasan Parlimen Malaysia Kali Ke-15 dari Perspektif Lakuan Pertuturan

Abstract

Perbahasan parlimen merupakan salah satu kegiatan berbahasa yang menonjolkan interaksi dua hala yang dimainkan peranannya oleh pemeran utama, sekali gus memperlihatkan adanya unsur saling memahami dalam ujaran yang dihasilkan. Dalam konteks ini, bahasa berfungsi sebagai penggerak kepada kegiatan berkomunikasi dengan mengambil kira aspek penting dalam berbahasa bagi menghasilkan ujaran yang berkesan.  Penelitian yang dilihat dalam perbahasan parlimen yang diwakili oleh pihak kerajaan dan pihak pembangkang menemukan bahawa terdapat segelintir daripada ahli parlimen yang menyampaikan perbahasan hanya sekadar hujah kosong yang lebih terarah kepada politik,  iaitu tanpa sebarang isi yang konkrit sebagai bahan yang dibahaskan. Perbahasan turut disaksikan lebih kepada hal remeh dan memperlihatkan sikap tidak profesionalisme  ahli parlimen yang seterusnya membawa kepada ujaran yang lemah dan jauh daripada matlamat mematuhi konsep lakuan pertuturan yang sewajarnya dalam kalangan pemimpin rakyat. Oleh hal yang demikian, objektif kajian ini terarah kepada mengenal pasti dan menjelaskan lakuan pertuturan yang terhasil melalui perbahasan parlimen dalam usaha untuk menghasilkan ujaran yang berkesan di kalangan pemeran utama perbahasan. Kaedah kualitatif digunakan dengan pengumpulan data melalui kaedah transkripsi dokumen bersandarkan Teori Lakuan Pertuturan Searle (1969). Hasil penelitian mendapati bahawa ahli parlimen memanfaatkan lakuan pertuturan asertif, direktif, komisif  dan ekspresif, manakala didapati bahawa tiada penggunaan lakuan pertuturan deklaratif. Lakuan pertuturan ekspresif mencatatkan penggunaan yang paling dominan sebanyak 132  ujaran, diikuti oleh lakuan pertuturan asertif (116), direktif (105) dan komisif (24). Pengaplikasian lakuan pertuturan dalam perbahasan memperlihatkan bahawa penutur berupaya menghasilkan ujaran yang berkesan sebagai kaedah untuk mencapai matlamat dan objektif perbahasan masing-masing.